Już po raz siódmy ostatni wakacyjny weekend to czas święta lokalnej społeczności muzycznej naszego miasta. Tradycyjnie już w kędzierzyńsko-kozielskim Parku Pojednania spotkali się wielbiciele gitarowych brzmień. To czas, na który czeka wielu mieszkańców naszego miasta.

Tradycyjnie już organizację tego wydarzenia aktywnie wspiera nasz portal. Tym razem zaproponowaliśmy organizatorom wystosowanie zaproszenia do udziału w imprezie zaprzyjaźnionym muzykom ze Szwecji. Od dłuższego czasu na łamach naszego portalu przedstawiamy postacie związane z naszym miastem. Już dwa lata temu powstał projekt wspólnego występu Waldemara Ziemkowskiego oraz Agnieszki Więckiewicz. Ten duet miał być gościem specjalnym wydarzeń muzycznych przygotowywanych na 40 rocznicę powstania Kędzierzyna-Koźla. Niestety z różnych przyczyn nie udało się dokończyć tego projektu.

Postanowiliśmy wrócić do tamtej propozycji. Waldemar Ziemkowski to znakomity pianista i akompaniator pochodzący z Kędzierzyna. Występował na wszystkich kontynentach świata. Współpracował z czołówką polskich wykonawców muzyki rozrywkowej. Był świadkiem i uczestnikiem narodzin epoki tzw. Big Beatu. Był współzałożycielem legendarnego zespołu Heliosi. Obecnie mocno zaangażowany muzycznie w środowisku szwedzkiej Polonii. Wspiera również swoim talentem wydarzenia w kraju. Wraz z zespołem Dixieland Society przyjął zaproszenie Krystyny Maciejewskiej do udziału w ubiegłorocznym Festiwalu Piosenek Janusza Gniatkowskiego.

Agnieszka Więckiewicz to córka Waldemara Więckiewicza. Ostatnimi czasy głośno było o nim w mieście za sprawą wydania opowiadań o historii powojennego Kędzierzyna, których był autorem. Opowiadań, których inspiracją była młodość spędzona na kędzierzyńskim Pogorzelcu. Jego marzeniem było także przedstawienie mieszkańcom miasta swej utalentowanej córki. Niespodziewanie, los sprawił, iż musiał nas opuścić. Aby uczcić pamięć o Waldku, poprosiliśmy Agnieszkę, aby zechciała spełnić wolę taty i zaśpiewać dla Niego podczas tegorocznej Gitariady. Zaproponowaliśmy, aby Agnieszce towarzyszyli nasi szwedzcy przyjaciele. W ten sposób powstał osobliwy „Andrzej Nebeski & Friends”. Andrzej Nebeski – perkusja, Czesław Dudek – saksofon, Ron Tuczykont – bas oraz Waldemar Ziemkowski – klawisze. Zespół podczas swego krótkiego występu wykonał kilka znakomitych standardów muzyki rozrywkowej. „Czy nas jeszcze pamiętasz” to utwór Czesława Niemena z nieco zmienionym tekstem stworzonym na okoliczność sopockich spotkań „Dinozaurów”. Ice cream” to dixielandowy cover zaśpiewany przez Czesława Dudka podobnie jak „Malowana lalo” tak lubiana piosenka epoki tzw. dancingów.

Agnieszka Więckiewicz wywarła ogromne wrażenie swoją osobowością. Przesympatyczna i urocza. Obdarzona wyjątkową muzykalnością. Wykonała piosenkę „Dziwny taniec” To kompozycja Waldemara Ziemkowskiego do tekstu Anny Jeżewskiej. Kolejne piosenki Agnieszki to „Pod papugami” oraz „Moje serce to jest muzyk” z repertuaru Ewy Bem. Ukoronowaniem występu Agnieszki był utwór „Jego portret”. Niezwykła piosenka z repertuaru Bogusława Meca z muzyką Włodzimierza Nahornego oraz tekstem Jonasza Kofty. Utwór ten, z nieco zmienionymi słowami Agnieszka zadedykowała swemu tacie. Pięknie i poruszająco.

Z zespołem gościnnie wystąpił także Mirek Nowakowski wykonując piosenkę Tadeusza Bratusa do tekstu Krystyny Maciejewskiej pt. „Bajkowy walc”.

Dziękujemy Agnieszce. Dziękujemy Andrzejowi i jego przyjaciołom.

V-220 Band z Opola, Old Befa z Głubczyc, Muzozaury z Głubczyc, Andrzej Nebeski & Friends ze Szwecji, Agnieszka Więckiewicz z Bydgoszczy, 3R12 z Niemiec oraz miejscowe formacje: Darek Guca i Przyjaciele, Czerwone i Czarne, Drill Stone, Waldek Nowak i Przyjaciele, Old Kaskada, oraz V.B Company.

V-220 Band to countrowa formacja Marka Morawca. Rytmiczna i miła dla ucha. Marek to autor tekstów i muzyki. Jest także miłośnikiem majsterkowania. Efektowne mini repliki instrumentów muzycznych na statuetkach gitariadowych są dziełem jego rąk. Reprezentacja Głubczyc to zespoły Oldf Befa oraz Muzozaury. Przypomnieli sporą dawkę przebojów epoki tzw. Mocnego Uderzenia. Darek Guca i Przyjaciele przypomniał także kilka utworów z tamtego okresu. Duże wrażenie zrobiło na mnie wykonanie kompozycji Czesława Niemena do wiersza Adama Asnyka pt. „Jednego serca” ze szczególnym uwzględnieniem interesującej wokalizy w wykonaniu Violetty Barzyk. Czerwone i Czarne to piosenki całej plejady polskich wykonawców. Jacek Lech, Karin Stanek, Kasia Sobczyk, Henryk Fabian Maciej Kossowski i wielu innych. Ten zespół to już nasza kędzierzyńska marka. Rafał Bizoń i Drill Stone to jak zawsze spora dawka muzyki rockowej. Wiele dobrych słów usłyszałem po występie Waldka Nowaka. Jego autorskie piosenki przemawiają do słuchaczy. Fajna choreografia sceniczna z dziewczęcym chórkiem. Niemiecki 3R12 jest już doskonale znany fanom Gitariady. Kolejny raz nie zawiedli. Oni nadają kolorytu imprezie. Z grupą wystąpili polscy przyjaciele, żywiołowa Krystyna Brożek oraz znakomity gitarzysta Jurek Kaczanowski.

Widownia jednak czekała na kolejną odsłonę swego ulubionego wykonawcy. To Old Kaskada i Mirek Nowakowski. Sama nazwa zespołu przywołuje pamięć o tych wczorajszych latach i cotygodniowych tanecznych i nie tylko, spotkaniach w restauracji Kaskada. Było mi szczególnie miło, ponieważ miałem okazję stanąć ze swoją gitarą obok takich kędzierzyńskich postaci jak: Waldemar Ziemkowski, Lutek Drążkiewicz, Gustek Dobner, Grzesiek Fuławka czy Janio Olejnik.

Dzień drugi to nieco młodsze pokolenie. Wystąpili:

Livermorium, Plunkton, Breath Taking, Honker, Rock’Owiak z Niemiec.

Gwiazdą wieczoru tego dnia był Kazik Pabiasz i Przyjaciele.

Tekst: Zbigniew Kowalski
Zdjęcia: Grażyna Paprotna i Zbigniew Kowalski.
Opracowanie graficzne: Zygmunt Pieluch.