Rok 1969. Piękny, słoneczny, ciepły czerwiec. Mam 16 lat i pół roku – to już 45 temu.
Amfiteatr w Wałczu. Miejsce tętniące życiem. Występują tu takie ówczesne sławy jak: Helena Majdaniec, Karin Stanek, Kasia Sobczyk, Michaj Burano, Czesław Niemen. Prezentują się miejscowi artyści, odbywają się zakończenia roku szkolnego wielu szkół.
Amfiteatr był właśnie jedną ze scen gdzie przez cały tydzień trwania Rajdu Szlakami Zdobywców Wału Pomorskiego występowały zespoły muzyczne i taneczne, towarzyszące imprezie.
Jak pisałam piękne lato, młodzież z całego kraju – roześmiana, rozgadana, rozśpiewana.
45 lat to prawie pół wieku więc wiele obrazów się zatarło. Zespół Taranty wyróżniał się i nie tylko mnie jednej utkwił w pamięci. Chociaż może w mojej pamięci trochę bardziej bo wpadł mi w oko jeden z muzykujących chłopaków.
Ubrani w jednakowe, białe stroje, przystojni chłopcy, którzy grali i wspaniale śpiewali muzykę “tamtych czasów”, grali na znakomitym sprzęcie – wzbudzali ogólny entuzjazm widowni. Oklaski, bisy, piski dziewczyn, po prostu szał. Jeżeli mnie pamięć nie zawodzi to były też tańce przed sceną.
Nie było wtedy tak łatwo dostępnych aparatów fotograficznych, telefonów komórkowych a tym bardziej internetu. Nie myślałam, że posłucham jeszcze Tarantów, zobaczę na zdjęciach dawnych znajomych.

Pisałam listy do mojego wybrańca (pisanie szło mi łatwo wiec były to epistoły) i nawet dostałam widokówkę (już nie pamiętam skąd) i zaproszenie na występ do Warszawy gdzie zespół uczestniczył w Dożynkach.
Oczywiście dumna oglądałam występ w Kołobrzegu – ciesząc się, że moi znajomi zostali laureatami “Srebrnego Pierścienia”. Do dzisiaj mam zdjęcie zespołu z autografami.

Pozdrawiam Basia

Jeśli zainteresował Cię ten artykuł wyślij Like, a jeśli jeszcze umiesz pisać, skomentuj na Facebooku.

Facebook