POLANIE (Muza Polskie Nagrania XL 0438)

Wiesław Bernolak – organy, kierownik muzyczny zespołu
Włodzimierz Wander – saksofon tenorowy
Piotr Puławski – śpiew, gitara
Zbigniew Bernolak – gitara basowa
Andrzej Nebeski – perkusja

Side A
1. A ty pocałujesz mnie (Z. Namysłowski – M. Zembaty)
2. Nie wiem sam (P. Puławski – J. Słowikowski)
3. Długo się znamy (A. Mułkowski – M. Gaszyński)
4. Nieprawda, nie wierzę (W. Wander – J. Słowikowski)
5. Nie zawrócę (P. Puławski – J. Kondratowicz)
6. Ciebie wybrałem (W. Wander – J. Słowikowski)
7. Dlaczego tak mnie traktujesz (Z. Bernolak – S. Rajchert)
Side B
8. A’m crying (E. Burdon – A. Price)
9. Black Jack (Ray Charles)
10. Sunny afternoon ( Ray Dovlas)
11. Cool jerk (Storball)
12. Sumer in the city (John Sebastian)

Zespół rhytm and bluesowy „POLANIE” powstał w sierpniu 1965 r w Łodzi. Matką chrzestną zespołu jest szwedzka aktorka filmowa Bibi Anderson. W zespole grają najstarsi stażem artystycznym muzycy „mocnego uderzenia” w Polsce (m. in. byli kierownicy muzyczni popularnych zespołów „Niebiesko-Czarni i „Czerwono-Czarni”). Współtwórcą zespołu i jego kierownikiem organizacyjnym jest Ryszard Kozicz. W listopadzie 1965 r „Polanie’ odbywają dwutygodniowe turnee po Polsce ze słynnym angielskim zespołem „The Animals”. Jako pierwszy rhytm-and-bluesowy w Polsce „Polanie” występują w styczniu 1966 r. z połączonymi orkiestrami Polskiego Radia i Telewizji w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W następnych miesiącach odbywają turnee koncertowe po kraju. W maju 1966 r „Polanie” wyjeżdżają na pierwsze dwumiesięczne turnee do Danii. Otrzymują również zaproszenie na „International Folk + Best Festiwal 66” do Hamburga. W hamburskim festiwalu wzięły udział zespoły reprezentujące 18 krajów, w tym Wielką Brytanie, Francję i USA. „Polanie” w silnej konkurencji międzynarodowej zajmują I miejsce. Zostają zaproszeni do udziału w audycjach telewizyjnych w Hamburgu i dokonują nagrań dla radia w Berlinie. Otrzymują dalsze kontrakty. Występują m. in. w klubie o nazwie „Star Club”, który jest najsłynniejszym młodzieżowym ośrodkiem muzycznym w RFN. „Polanie” przebywają w 1966 r. nieprzerwanie za granicą siedem miesięcy występując w tym czasie 178 razy. Po powrocie do kraju odbywają turnee artystyczne po Polsce a następnie odnoszą duże sukcesy w ZSRR.
„Polanie” należą do grupy tych nielicznych zespołów w Polsce, które są wysoko cenione przez publiczność, krytyków i środowisko w którym pracują. Warto tu przytoczyć opinię o zespole wybitnego znawcy muzyki młodzieżowej red. Romana Waschko (m. in. korespondenta pism „Down Beat”, „Jazz Podium: i „Bilboard”). Pisze on: „Polanie” to zespół złożony niewątpliwie z najwybitniejszych polskich instrumentalistów. Grupy typu All Stars nie zawsze zdają egzamin, bo zbytnia indywidualność muzyków nie daje się pogodzić z koniecznością gry zespołowej. „Polanie” stanowią w tym względzie chwalebny wyjątek i udowadniają, że w zespołach tego typu najważniejsze jest wyczucie stylu, które każę wszystkim podporządkować się jednej zasadniczej koncepcji. W tym wypadku chodzi o rhytm and blues. „Polanie” wykonują tę muzykę tak, jakby od dziecka wyrastali w kręgu muzyki murzyńskiej, toteż jest to niewątpliwie jeden z najwybitniejszych zespołów kontynentu europejskiego.

Stanisław Cejrowski.

Reżyser nagrania: J. Urbański
Operator dźwięku: K. Urbańska

Nagrania dokonano w dniach 16 – 21 października 1967
(Notatka zamieszczona na okładce płyty.)