Imagine – snujmy marzenia czyli „Tribute To Music Legends”

Młodzieżowy Zespół Instrumentalny to jeden z pierwszych projektów Stowarzyszenia CEM K-Kwarta  Został powołany w wyniku przesłuchań prowadzonych przez grono fachowców ze Stowarzyszenia. Zespół muzyczny to starannie wyselekcjonowana zdolna młodzież. W swej większości to uczniowie kędzierzyńskich szkół muzycznych. Po trzech miesiącach wspólnej pracy młodzi muzycy przygotowali atrakcyjny program poświęcony światowym legendom muzyki rozrywkowej ubiegłego wieku pt. „Tribute To Music Legends”.  Efekty ich pracy mogliśmy usłyszeć 20 grudnia 2018 roku w koncercie jaki odbył się w przedpołudniowych godzinach w MOK Chemik w Kędzierzynie-Koźlu. Pomimo tak wczesnej pory oraz mając na uwadze gorączkę przedświąteczną dużym zaskoczeniem było to że prawie wszystkie miejsca były zajęte. Głównie przez młodzież szkolną.
Retromuzyka.pl była przy narodzinach tego projektu więc nie mogło nas nie być przy inauguracji.

Organizatorzy podjęli ryzyko przybliżenia dzisiejszej młodzieży twórczość największych postaci światowej muzyki rozrywkowej.
Koncert poprowadziła Ariadna Miernicka – wiceprezes Stowarzyszenia CEM K-Kwarta.

Witając słuchaczy mówiła:
– Usłyszycie przeboje  muzyki rockowej, rozrywkowej, światowe, wielkie. Takie, które na pewno wszyscy gdzieś usłyszeliście. Nie koniecznie znacie. Ale gdzieś na pewno o ucho Wam się to wszystko obiło. Wierzę, że spędzicie naprawdę przyjemną godzinę tutaj razem z nami w gościnnych murach Domu Kultury ”Chemik”. Zajęcia z całości prowadził Artur Tekieli, aranżer, kompozytor, pianista, pedagog. Absolwent Akademii Muzycznej Im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Zaangażowany w wiele projektów  warsztaty pracy i zdolności. Można usłyszeć jego kompozycje i aranżacje m.in. na zespół. Artur tworzy dzisiaj część naszego zespołu instrumentalnego a śpiewać dla Was będą wokaliści Studia Piosenki działającego przy Miejskim Ośrodku Kultury stąd właśnie połączenie tego projektu z działaniami Miejskiego Ośrodka Kultury. Nad całością  koncertu finałowego czuwała pani Justyna Sikora – wokalistka, pedagog, absolwentka Wydziału Wokalnego Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii  Muzycznej w Katowicach jednocześnie prezes Stowarzyszenia Centrum Edukacji Muzycznej K-Kwarta.

Koncert rozpoczyna się utworem „Every Breath You Take” –  To ballada rockowa zespołu The Police pochodząca z albumu Synchronicity z 1983 roku, napisana przez Stinga i Andiego Summersa. Opowiada o obsesyjnej miłości. Piosenkę tę zaśpiewała Sara Wróbel.

Kolejny utwór to piosenka zespołu The Rolling Stones – I Can’t Get No / Satisfaction – To singel skomponowany podczas amerykańskiego tournée The Rolling Stones w 1965 roku przez Keitha Richardsa z tekstem Micka Jaggera. Wyraża ostry sprzeciw wobec konformizmu, braku odpowiedzialności oraz konsumpcjonizmowi, którego świadkami byli członkowie grupy podczas trasy koncertowej. Stał się wyrazem buntu przeciw kulturze mieszczańskiej. Utwór ten zaśpiewa Hanna Posid.

Już za moment przed Wami No Woman, No Cry – utwór Boba Marleya & The Wailers z 1974 roku. Jeden z najbardziej znanych utworów w dziejach muzyki reggae. Piosenkę zaśpiewa Dominika Piekielny.

Piosenka „Respect” to utwór napisany i pierwotnie wydany przez amerykańskiego artystę Otisa Reddinga w 1965 roku. Piosenka stała się hitem Arethy Franklin. Wersja Franklina jest deklaracją silnej, pewnej siebie kobiety, która wie, że ma wszystko, czego chce jej mężczyzna. Nigdy nie robi mu krzywdy i domaga się „szacunku”. Utwór ten zaśpiewa Hanna Posid.

Katrina and the Waves – brytyjski zespół muzyczny nurtu pop rockowego założony w 1981 w Cambridge przez Kimberleya Rewa, znany głównie dzięki przebojom „Walking on Sunshine” i „Love Shine a Light”, z którym wygrał 42. Konkurs Piosenki Eurowizji w 1997 r. Piosenkę Walking on Sunshine wykona Sara Wróbel.

Piosenka, którą wszyscy znacie. Imagine – ballada rockowa napisana i nagrana przez Johna Lennona, która pochodzi z albumu o tym samym tytule. Singiel wydany został w 1971 roku. Utopijna piosenka napisana przez Lennona jest antyreligijna, antynacjonalistyczna, niekonwencjonalna i antykapitalistyczna, jednak została zaakceptowana z powodu jej lekkiej formy. Imagine zaśpiewa Klaudia Gabor.

Come as You Are – utwór amerykańskiego zespołu grunge’owego Nirvana. Znalazł się on na wydanym w 1991 roku albumie Nevermind. Jest to drugi singiel z tej płyty i choć nie odniósł on tak wielkiego sukcesu jak jego poprzednik („Smells Like Teen Spirit”), to pozostaje jednym z największych przebojów zespołu. Utwór ten usłyszymy w wykonaniu Dawida Bielasa.

Piosenka zespołu Lynyrd Skynyrd – „Sweet Home Alabama” została napisana jako odpowiedź na dwie piosenki „Southern Man” i „Alabama” Neila Younga , które dotyczyły rasizmu i niewolnictwa na amerykańskim Południu. Na scenie Hanna Posid, Oliwia Zalewska oraz Sara Wróbel.

Utworem tym zakończyło się spotkanie z wielkimi postaciami światowego rocka ubiegłego wieku.  Jesteśmy pełni uznania dla występujących młodych artystów Studia Piosenki przy MOK Kędzierzyn-Koźle. Podziwiamy ich odwagę zmierzenia się z tym niezwykle trudnym repertuarem. Podziw budzi także przygotowanie Młodzieżowego Zespołu Instrumentalnego. To właśnie ci młodzi muzycy wkrótce przyniosą chwałę naszej lokalnej muzycznej społeczności.

Młodzieżowy Zespół Instrumentalny K-Kwarta kierowany przez Artura Tekieli wystąpił w składzie:

Filip Łannik  – perkusja

Julia Wróbel – gitara basowa

Mateusz Juda – Gitara elektryczna

Andrzej Garecki – gitara elektryczna

Agata Łannik – instrumenty klawiszowe

Martyna Huta – instrumenty klawiszowe

Pokoncertowe refleksje.

Prezentowane utwory przez młodych wykonawców to starannie wybrany repertuar. To nie są piosenki o miłości w Zakopanem i o tym że ona tańczy dla mnie. Teksty tych piosenek zawierają bardzo poważne przesłania. To hymny naszej młodości. Zastanawiające jest to, że wiele postaci tamtych buntowniczych lat dzisiaj w sposób nieudolny steruje naszym życiem. Gdzie podziały się tamte ideały? Dziwny jest ten świat.
Nadzieja w młodych. Największe wrażenie wywarło na nas wykonanie utworu Imagine. Snujmy marzenia podobnie jak Jony i Yoko. Może kiedyś będzie pięknie.

„Imagine” – John Lennon (tłum. Wojciech Mann)

Wyobraź sobie, że nie ma niebios,
To łatwe, tylko spróbuj,
Żadnego piekła pod nami,
A nad nami tylko niebo.
Wyobraź sobie wszystkich ludzi
Żyjących dniem dzisiejszym.
Wyobraź sobie, że nie ma państw,
To niezbyt trudne;
Nie ma za co zabijać lub umierać,
Nie ma też żadnej religii.
Wyobraź sobie wszystkich ludzi,
Żyjących w pokoju.
Wyobraź sobie, że nie ma własności,
Ciekawe czy potrafisz.
Nie potrzeba chciwości ani głodu,
Ludzie są braćmi.
Wyobraź sobie wszystkich ludzi
Dzielących się światem.
Powiecie, że jestem marzycielem,
Ale nie jestem jedynym,
Mam nadzieję, że któregoś dnia przyłączysz się do nas,
I świat będzie jednością.

John Lennon, autor utworu „Imagine” urodził się w roku 1940 w Wielkiej Brytanii. Dał się poznać jako wspaniały wokalista, gitarzysta i kompozytor. Grał z zespole „The Beatles, którego był założycielem. Po rozwiązaniu zespołu tworzył piosenki, nagrywał dalej, wydawał solowe płyty. Jego żoną była Yoko Ono, awangardowa artystka, która pochodzi z Japonii. Piosenka „Imagine” pochodzi z okresu, kiedy razem z żoną organizowali antywojenne wystąpienia i akcje polityczne, często szokujące. John Lennon zginął zastrzelony w 1980 roku przez fana chorego umysłowo.
Ideologicznym spoiwem łączącym młodzież był przede wszystkim protest przeciwko wojnie w Wietnamie, ale także walka z rasizmem, odrzucenie zastanych , mieszczańskich konwenansów. Lata siedemdziesiąte to w Stanach Zjednoczonych czas największej popularności ruchu hipisowskiego, który narodził się w USA w początkach lat sześćdziesiątych. „Dzieci kwiaty”, bo tak nazywali siebie hipisi, występowali przeciwko ustrojowi polityczno-społecznemu państwa, łamali społeczne normy obyczajowe, buntowali się przeciwko obowiązującym wzorcom kulturalnym. Byli pacyfistami, a szeroko pojęta wolność stanowiła dla nich najwyższą wartość. Dziś jak echo powracają głoszone niegdyś przez nich hasła takie jak: „Make love, not war” (czyń miłość, nie wojnę) czy „Peace and love” (pokój i miłość), bo ich marzenie – marzenie o świecie, w którym panują miłość, wolność i pokój, ciągle czeka na urzeczywistnienie. To właśnie w tym okresie, w 1971 roku zrodził się utwór „Imagine”
Muzyka stanowiła jedną z podstaw ruchu hippisowskiego. Stanowiła ona silniejsze spoiwo od ideologii. To wtedy powstał swoisty metajęzyk, będący połączeniem muzyki i treści zawartej w tekstach oraz niezwykłe poczucie braterstwa pomiędzy muzykami na scenie a publicznością. Okres od połowy lat 60. zaznaczył się eksplozją muzyki młodzieżowej, przede wszystkim rockowej, nie akceptowanej przez ogół starszego pokolenia, wychowanego na muzyce poważnej i tanecznej. W tej sytuacji muzyka stała się kolejnym ogniwem integrującym buntującą się młodzież. Około 1967 roku w muzyce rockowej zaznaczył się wpływ psychodelii, szczególnie dobrze oddającej nastroje dzieci-kwiatów. Obok nowego nurtu rocka psychodelicznego , reprezentowanego przez szereg zespołów, większość wykonawców rockowych lub folkowych zbliżyła się stylistycznie do tego kierunku lub zaakcentowała swój związek z nowym nurtem przez choćby zapuszczenie włosów i styl ubierania. Szczególnie istotne dla epoki hippisowskiej stały się festiwale rockowe.

Mimo upływu prawie pół wieku piosenka, o której mowa, nie straciła na aktualności. Pod wieloma względami świat wciąż pozostał taki sam. Nie zmienili się także ludzie, którzy ciągle mają nadzieję, że nastanie taki czas, kiedy nie będzie już wojen, konfliktów, waśni. Kiedy człowiek nie będzie musiał obawiać się intencji drugiego człowieka, nie będzie musiał kryć się ze swoimi przekonaniami i wierzeniami, nie będzie się bał, że z powodu takiego a nie innego koloru skóry zostanie uznany za gorszego i przegranego. Będzie bezwarunkowo ufał drugiemu człowiekowi i wierzył mu bez zastrzeżeń.

Należy zadać sobie pytanie, czy naprawdę chcemy żyć w rzeczywistości kreowanej przez ludzi władzy – zakłamanych, nieuczciwych, nieszczęśliwych ludzi – i jeśli nie, to co możemy zrobić, żeby uczynić ten świat lepszym. Jest wiele rzeczy, których porządku nie uda nam się zmienić, ale na wiele spraw mamy wpływ. Chodzi o wydawałoby się takie błahostki jak na przykład uprzejmość, dobre słowo wypowiedziane do sąsiada z podwórka, nauczyciela w szkole, pani w sklepie. Wystarczy odrobina życzliwości i otwarcie się na innych ludzi, a świat od razu stanie się bardziej kolorowy, przytulniejszy, spokojniejszy. Od razu będzie nam lżej na sercu, umysł odpocznie od natłoku złych myśli, ciało zrelaksuje się uwolnione od burzącej krew agresji.

„Imagine” to piosenka angielska, ale napisana w taki sposób, aby dotarła do jak największej ilości ludzi, językiem prostym, łatwym do zrozumienia. Każdy, kto ją usłyszy, musi się zatrzymać, przystanąć na chwilę i zapytać samego siebie: w jaki sposób mogę uczynić lepszym otaczający mnie świat?

Minie wkrótce 50 lat a sen autora o świecie, w którym królują pokój i miłość, pozostaje niespełniony. Ale myli się ten, kto sądzi, że jest to tylko mrzonka, nierealna wizja autora, bo „Imagine” to dziś hymn pacyfistów z każdego zakątka ziemi, symbol nieustającego dążenia człowieka ideału.
Może te pół wieku to zwyczajnie za mało, aby przesłanie utworu dotarło do zabieganych, nie mających czasu na chwilę refleksji mieszkańców tego świata.