Był czerwiec 1981 roku. Wszyscy byliśmy upojeni wielkim zwycięstwem Solidarności. Wielka euforia nie ominęła także stolicy polskiej piosenki. Podczas XIX opolskiego festiwalu, nareszcie powiało wolnością. Z wielką uwagą wsłuchiwałem się w teksty wykonywane wówczas przez piewców tego okresu. Andrzej Zaorski śpiewał ironicznie „Branżowy walc” …Ogromna sala, wielki parkiet. Orkiestra gra już znany temat. wodzirej, hostess pięć na bramce, i tylko q..wa ludzi niema…, Wały Jagiellońskie z Rudim Schuberthem i Grzegorzem Bukałą wykonali kultowy już dzisiaj „Mój pierwszy elementarz”, o psie Ali co szkolony jest i nikt się z nim nie bawi. Grzegorz Bukała wyśpiewał tekst o gruszy, co rośnie i rośnie i przesłania już prawie pół nieba. Maciej Zembaty śpiewał o polityce, co to jest jak jeden wielki ch… . Jan Pietrzak wykonał pieśń „Żeby Polska była polską”. Nie zastanawiałem się wtedy o jaką polskość chodzi panu Jankowi. Największe wrażenie zrobił na mnie jednak tekst pieśni „Moja litania”.
…Nie pragnę wcale byś była wielka. Zbrojna po zęby, od morza do morza I nie chcę także, by cię uważano Za perłę świata i wybrankę Boga”…
Minęły lata, a te słowa ciągle kołatają się w mojej siwej już głowie. Przeczuwałem że, przestroga zawarta w pieśni będzie ponadczasowa. Mój kraj znów znalazł się na wirażu. Znów przechodzimy trudne chwile. „Moja litania” pomaga zrozumieć, co w życiu jest ważne. Pieśń Leszka Wojtowicza, mająca już trzydzieści pięć lat nie traci nic ze swego przekazu. Mam do niej duży sentyment, bo to także jakby i moja litania.
Zbigniew Kowalski
CHOĆBY SIĘ ZATRZĄSŁ DOM
Leszek Wójtowicz – związany od lat z Piwnicą pod Baranami poeta, pieśniarz, gitarzysta i kompozytor.
Swój pierwszy recital autorski pt. „Niepewna pora” przedstawił krakowskiej publiczności w listopadzie 1980r. W recitalu tym znalazła się „Moja litania” – nagrodzona później na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, w 1981r. Piosenka ta stała się symbolem nadziei na demokratyzację życia w Polsce, a jednocześnie gorzką przestrogą. 
Kolejne recitale śpiewane w tzw. „drugim obiegu” to: „Złe godziny” (1982r.), „Moja litania” (1983r.) i „Mówią mi, że tam w Moskwie” (1985r.). Wynikiem „krakowskiego targu” z cenzurą były: „Polowanie na czarownice” (1986r.) i „Jeszcze wszystko może się zdarzyć” (1988r.). W „drugim obiegu” zostały wydane także dwie kasety autorskie Leszka Wójtowicza. Wykonywany ostatnio przez krakowskiego pieśniarza recital pt. „Spójrz na mnie Europo” składa się w większości z utworów napisanych po przełomowym roku 1989. Dokonał wtedy licznych nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji, w tym trzech recitali telewizyjnych. Sytuacja historyczna nie zmieniła artysty. Leszek Wójtowicz śpiewa „…o sprawach, które wszyscy znamy…”. Spokojnie, bez egzaltacji, z uśmiechem, czasem ironicznym, czasem pobłażliwym przekazuje to, co ma do powiedzenia. W recitalu pojawiają się piosenki poświęcone legendarnym postaciom „Piwnicy” – Piotrowi Skrzyneckiemu, Janinie Garyckiej i Wiesławowi Dymnemu, a także te najnowsze, trafnie opisujące dzisiejszą rzeczywistość, jak chociażby przewrotna „Wieża paradoksów”, czy też wstrząsający swoją wymową „Hymn zagubionych”. Logika ballad jest niezawodna. Trzeba ich uważnie słuchać, aby nie stracić czegoś istotnego. Leszek Wójtowicz najbardziej lubi kameralne spotkania z Publicznością. Własne utwory śpiewał i śpiewa nadal w czasie spektakli Piwnicy pod Baranami, ale swoje recitale prezentował także zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, czyli w Paryżu, Wiedniu, Kuwejcie, Dubaju, Abu Dhabi i Magnitogorsku. Piotr Skrzynecki mawiał o nim „piwniczny bard”.
Tekst biografii Leszka Wojtowicza zaczerpnięty z autorskiej strony artysty: http://www.wojtowicz.net.pl
Opublikowano dnia: 21.08.2016 | przez: procomgra | Kategoria: Artykuły, Biografie, Fotoreportaże
